χρυσοδαίδαλτος

-ον, Α

(ποιητ. τ.)

1. διακοσμημένος με χρυσά σχέδια

2. τρυφερή προσφώνηση αγαπημένων προσώπων («ὠ χρυσοδαίδαλτον ἐμὸν μέλημα, Κυπρίδος ἔρνος», Αριστοφ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < χρυσ(ο)-* + -δαίδαλτος (< δαίδάλλω «κοσμώ, διακοσμώ»), πρβλ. ὑψι-δαίδαλτος].